O książce: rok / Halvorsenowie są smutni po stracie Kayi i Keldy. Dręczony poczuciem winy Torstein modli się o wybawienie od możliwości usłyszenia głosów z przeszłości, nie wiedząc jeszcze, że jego modlitwy zostaną wysłuchane, ale nie przez niebo. Roald, który kochał Keldę, w końcu traci sens życia: głos ojca, za którego Roald walczył i mścił się, nie akceptuje jego poświęceń. Czy to wszystko było na próżno? I po co teraz żyć, o co walczyć? Tymczasem dwóch podróżników, których łączy ta sama nić losu, zbliża się do Omgangu. Z każdym krokiem złe i wściekłe cienie coraz bardziej otaczają Walkirię. A oni coraz głośniej wołają: przyjdź, przyjdź... Czego ONI chcą? Zniszcz cały świat, zemścij się na całej ludzkości, a przede wszystkim na niej, Walkirii, która została ocalona, ​​gdy powinna była umrzeć razem z NIMI. Przecież to ona jest tą samą Torą, którą przez osiemset lat nawiedzały duchy swoich sióstr... W Omgang, niedaleko przeklętego ołtarza, na którym palono czarownice, Kelda w końcu poznaje całą prawdę. Czarownice zginęły, ale ich krzyki wciąż rozbrzmiewają i odbijają się echem w fiordach. Dzwonią do ludzi takich jak Thorstein i Roald, udając, że są blisko nich, aby wszystkich zniewolić i zniszczyć świat. Aby pomóc swoim przyjaciołom i uwolnić nieszczęsną Torę od klątwy, Kelda, wolna i niezależna od strasznych i ponętnych głosów, będzie musiała śpiewać. Ale nie jest łatwo przekrzyczeć tysiąc wściekłych czarownic, gdy atakują cię od razu, aby cię udusić i pozbawić głosu. A jednak w tej walce Kelda i Tora wygrywają i niszczą ołtarz. Teraz możesz wrócić do domu... Tam Kelda wrzuca do oceanu talizman Thorsteina z brzegu i broszkę Roalda z białą perłą, bo w nich, wychodząc z morza, są jeszcze fragmenty przeklętej pamięci. W ten sposób ocean pochłania ból i cierpienie tych, którzy wzywają echo. I bez względu na to, jak bardzo będą wołać, nie usłyszą niczego poza sobą. I to prawda. W końcu przeszłość służy do pamiętania, a nie do życia. Przeszłość jest martwa. Ci, którzy śpią w ziemi lub odpoczywają na dnie morza - czy nie zasługują na pokój? Zasługują na to. Nie ma potrzeby im przeszkadzać.